بخش کشاورزی، بزرگ‌ترین بخش در اقتصاد کشورهای درحال توسعه بوده و می‌تواند به شیوه‌های گوناگون مانند عرضه نیروی کار و سرمایه، تأمین مواد خام و غذای ارزان، بازار برای کالاهای تولیدی در بخش صنعت و تأمین ارز خارجی به توسعه اقتصادی کمک نماید بنابراین در چند سال اخیر کشورها به فکر توسعه کشاورزی افتادند تا بتوانند اقتصاد خود را گسترش دهند.  رابطه بخش کشاورزی و بخش صنعت در فرایند توسعه اقتصادی از موضوعات مهمی است. جاذبه‌های صنعتی شدن، در کنار مترادف دانستن توسعه اقتصادی و صنعتی‌شدن، بسیاری از اقتصاددانان توسعه را به راه پشتیبانی از بخش صنعت، به بهای نادیده گرفتن بخش کشاورزی انداخته، در حالی که ثابت شده است توسعه بخش کشاورزی نقش بنیادین در جریان توسعه اقتصادی دارد. بخش کشاورزی به علت برخورداری از رشد پیوسته و پایدار و درون‌زای اقتصادی و نقش بنیادین در ایجاد عدالت اجتماعی، تأمین امنیت غذایی و افزایش اشتغال در جامعه، نیازمند عنایت ویژه و پشتیبانی کارآمد است. این بخش به لحاظ دارابودن توانمندی‌های چشمگیر در منابع و عوامل تولید ، نواحی متنوع آب و هوایی و نیروی انسانی متخصص و کارشناسان باتجربه، بهره‌برداران و تولید‌کنندگان پرکار  و متعهد در شرایطی که هنوز بطور کامل از ظرفیت‌های تولیدی بهره‌گیری نشده و کاستی های فراوانی در این راه وجود دارد، توانسته است با تکیه بر رشد مداوم تولید، بازدهی مطلوب سرمایه و ارز آوری بیشتر و ارز بری کمتر در سنجش با دیگر بخش‌های اقتصادی از چنان توانی برخوردار باشد که می‌توان آن را به درستی زیربنای اساسی توسعه اقتصادی کشور به شمار آورد.

نویسنده: علی دهقان فارسی