بنام خدا
اسحاق در قرنطینه خانگی
او در دورانی که به علت اپیدمی بیماری، در قرنطینه خانگی به سر می برد، خالق شگفتی ها شد و نظریه های جهانگیر او چهره جهان را به مسیری بهتر تغییر داد. او چهره ای آشناست. شاید حدس زده باشید که منظور اسحاق خودمان است، یعنی جناب آقای دکتراسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور، چرا که او در سال 2020 میلادی به علت شک به بیماری جهانگیر covid-19 مدتی را در قرنطینه خانگی به سر برد، البته برای ما مشخص نیست که اسحاق در این دوران چه کرد؟
اما اسحاق آشنای دیگری را سراغ داریم که او هم به علت ترس از ابتلای بیماری به قرنطینه خانگی رفت اما او در طول مدت قرنطینه، کاری کرد کارستان وبا نظریه های علمی خود جهان را تغییر داد او کسی نیست جز اسحاق نیوتون.
اسحاق نیوتون دانشمند شهیر انگلیسی در 4 ژانویه 1643 متولد و در 21 مارس 1727 در انگلیس در گذشت. او در زمان اپیدمی بیماری مرگ بار طاعون سیاه ( سال 1665( دانشجوی دانشگاه کمبریج بود و برای پیشگیری از ابتلای به بیماری، خود را در مزرعه ای در 60 کیلومتری شهر قرنطینه کرد و در این دوران که به (سال شگفتی ها) “year of wonders” از ان یاد می شود نظریه های علمی متعددی را مطرح کرد که چهره جهان را تغییر داد. این واقعه تاریخی بسیار شگفت انگیز و بسیار اموزنده است که علاوه بر دست اورد های مهم علمی درس مهم رفتاری در زمان های سخت را نیز اموزش می دهد.
این روز ها ما ملت ایران یا بهتر بگویم ما ملت جهان به دلیل بیماری ناشی از ویروس کرونا در قرنطینه خانگی هستیم آیا میتوانیم از داستان نیوتون درس بگیریم؟ کار نیوتون در دوران قرنطینه خانگی انقدر بزرگ است که می تواند مرهمی باشد بر زخم عمیق ناشی از طاعون سیاه در انگلستان، که اگر طاعون این چنین شرارت کرد و جان انسان ها را گرفت در مقابل در دوران قرنطینه ناشی از ان فضایی فراهم شد تا مردی بزرگ با کار خود چهره جهان را متحول کند، اینک اثرات شوم طاعون سیاه از بین رفته ولی دست اورد های علمی نیوتون هنوز پا بر جاست. و این جسارت را به ما می دهد تا بپرسیم : آیا می توان ضرر های ناشی از طاعون سیاه در انگلیس را با دست اورد های علمی نیوتون در زمان قرنطینه مقایسه کرد و ایا..؟
درس بزرگ: انسان های بزرگ هیچگاه فرصت ها را از دست نمی دهند و تهدید ها را به فرصت ها تبدیل می کنند.
اسحاق نیوتون بعد از تعطیلی دانشگاه به علت شیوع بیماری طاعون سیاه، به جای امنی رفت وکار خود را در محیطی امن و ارام پی گرفت و فرصت را از دست نداد. گویا به این شعر خواجه شیراز نیزنظری داشته است.
به مأمنی رو و فرصت شمر غنیمت وقت / که در کمینگه عمرند قاطعان طریق.( غزل 298)
پایان
هشتم،اردیبهشت 1399
دکتر محمد علی حیدرنیا
متخصص پزشکی اجتماعی، دانشیار دانشکده پزشکی شهید بهشتی
