ایران تئاتر:«پری باد» اولین تجربه حرفه‌ای امید اسدی نویسنده و کارگردان جوان اقلیدی است که ماحصل ماه‌ها تحقیق و بررسی او در خصوص اساطیر ایرانی است. این نمایش ازجمله آثار منتخب جشنواره فجر است که چند روزی می‌شود در مرکز آفرینش منشور هنر به روی صحنه رفته است.
اهمیت رجوع به منابع ادبی و تاریخی سرزمین مان برای تولید اثرهنری بویژه در عرصه هنرهای نمایشی از دغدغه های جدی ایران تئاتر است به همین واسطه در پایان یکی از اجراهای این نمایش، گفتگویی با این نویسنده و کارگردان جوان انجام دادیم که در پی می خوانید : 
ورود به آثار فولکلور و داستان‌های اسطوره‌ای آن‌هم در روزگاری که مخاطبان خاصی برای این‌گونه نمایش وجود دارد کار آسانی به نظر نمی‌رسد، چه شد که تصمیم گرفتید اولین تجربه حرفه‌ای خود را با تأکید بر اساطیر ایران به صحنه بیاورید؟
اعتقاد ذاتی من است که اساطیر داشته‌های یک قوم هستند و باید به اشکال مختلف آن‌ها را برای جامعه بازتعریف کرد و نمایش یکی از این راه‌ها است. تلاش من این بود که به‌نوعی سهم کوچکی در انتقال این فرهنگ که خودم از کودکی و از طریق پدرم با آن آشنا شده بودم، داشته باشم. بنابراین پس از حدود ۴-۵ سال بررسی در این حوزه، تصمیم گرفتم داستان «فرود» پسر سیاووش را به رشته تحریر درآورم که خوشبختانه مورد تایید دست‌اندرکاران جشنواره فجر نیز قرار گرفت و از استان فارس برای شرکت در این جشنواره معرفی شد.
نمایش «پری باد» در حقیقت یکی از  غم‌انگیزترین داستان‌های شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی است که تمرکزش را بر نحوه کشته شدن فرود به خاطر بدگمانی‌های توس سپه‌سالار ایران قرار داده است.
مضمون داستان همان‌گونه که عنوان کردید در مورد فرود است اما موضوع آن را به «پری باد» اختصاص دادید؛ علت انتخاب این نام برای نمایش چه بود؟
داستان فرود، یک داستان حماسی است و در جنگاوری‌ها خلاصه می‌شود و من پس از مطالعه این اثر، احساس کردم که برای نمود بیشتر نیاز به یک چاشنی مخاطب پسند دارد، لذا تصمیم گرفتم عشق را به داستان اضافه کنم و پری باد وارد داستان فرود شد.
پری باد نیز یک اسطوره است. در شیرازی کوهی به نام «پربار» یا «پری باد» وجود دارد که به اعتقاد عامه متعلق به زنی است که درگذشته در آن منطقه حکومت می‌کرده و پس از تحقیقات اولیه متوجه شدم در نزدیکی این کوه، کلاتی است که به فرود ساسانی تعلق دارد . به همین خاطر تصمیم گرفتم نام این زن را که از دل شنیده‌های سینه‌به‌سینه مردم شهر بیرون آمده بود، به داستان فرود اضافه کنم و به نظرم از ادغام این دو داستان و تخیلات ذهنی نمایشنامه جالبی را به نگارش درآمد.
اما اینکه چرا نام این نمایش پری باد شد شاید عرق وطنی باشد و علاقه شخصی؛ این نام را دوست داشتم و اگرچه حاشیه‌ای از متن اصلی نمایش است تصمیم گرفتم آن را روی نمایشنامه بگذارم.
زبانی که عموما برای این‌گونه نمایش‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد عمدتا پهلوی است اما در این نمایش ما با زبانی تلفیقی روبه روییم که نه به گذشته وصل است و نه به حال علت انتخاب این زبان برای نمایش چه بود؟
با توجه به اینکه ما قرار بود یک کار آرکائیک را برای نسل جدید به نمایش بگذاریم احساس کردم اگر قلمم را به سمت ادبیات پهلوی ببرم خیلی از تماشاگران متوجه متن نخواهند شد لذا سعی کردم از ادبیات و ساختاری استفاده کنم که هم نمایانگر فضای آن دوران باشد و هم مخاطب امروزی بتواند با آن ارتباط برقرار کند.
نمایش «پری» باد در اجرا از نبود امکانات حداقلی آسیب دیده  ، علت چه بود؟
ما امکانات زیادی برای نمایش نداشتیم، از حمایت مالی هم برخوردار نبودیم و یکی از دلایل بروز این مشکل بحث مالی بود.از طرفی تمام تلاشمان این بود که یک روایت را خیلی ساده برای تماشاگر به تصویر بکشیم . بنابراین حتی به دنبال بازی حسی نبودیم لذا این روش را انتخاب کردیم. تجربه ای که باید بررسی شود .ضمن اینکه این نکته را نیز باید عنوان کنم که ما برای گرفتن تأییدیه اجرا در جشنواره فجر مجبور بودیم تا پایان آبان ماه یک پیش‌تولید داشته باشیم و این مسئله نیز در این خصوص بی‌تأثیر نبود. اما مطمئن باشید در اجرای اصلی مان که در آینده نزدیک خواهد بود، موسیقی متفاوت، نور متفاوت و دکوری متفاوت خواهیم داشت و تلاش داریم که حواس پنج‌گانه مخاطب را درگیر اجرا کنیم.
تلاش کردم  این مسئله را به تماشاگر القا کنم که دنیا پر از جنگ و آشوب است حتی دو دوست، یک زن و شوهر و ... مدام با یکدیگر درگیرند و آن مهر و عشق‌ معمول از بین رفته است و با این رویکرد می‌خواستم شهد شیرین صلح را به تصویر کشم و امیدوارم به این مهم رسیده باشم.
انتهای پیام/